Native Chicken

Isa sa mga masasarap na pagkain na tiyak na mahirap tanggihan ay ang tinola lalo na kapag native na manok ang gamit na sangkap.

Dahil natural ang pagkain at hindi puro feeds, laging angat ang sarap na dulot ng native na tinolang manok.  Ito palagi ang inihahanda namin kapag espesyal na okasyon.  At para mabawasan ang langsa nito ay ikinukulong muna ito ng halos isang linggo at doon na pinapakain sa kulungan.

Isa pang pinakagusto ko ay kapag may itlog ito na nabubuo sa loob ng kanyang katawan.  Mas malinamnam kasi ang lasa nito kapag kasama ang mga itlog na manilaw-nilaw pa.

Salagubang Delicacy

Matagal na akong nakakarinig na delicacy sa bandang norte ng Pinas ang mga salagubang.  Napanood ko ito sa mga magazine show sa tv kung saan ay hinuhukay ng mga tao ang lupa kung saan kadalasan ay pugad ng mga salagubang.  Mayroon lang kasi na tipo ng salagubang ang pwedeng kainin.  Kaya kapag dumadating na ang summer ay tila ba isang biyaya ito sa mga residenteng madalas na magluto ng ganitong tipo ng pagkain.

Pagkakuha nila ng mga salagubang ay kanila itong tatanggalan ng ulo, pakpak, at mga paa.  Hindi ko lang sigurado kung pati ang mga bituka nito ay kanila ding inaalis.  Pero dahil na dahon ng halaman ang siyang kinakain ng mga salagubang ay hindi naman ito nakakasama kong sakaling buo ang kanilang laman-loob.  Pagkatapos na malinisan at mahugasan ay kanila itong ipiprito o gawing adobo.  Para ka ring nagluto ng karne kapag ito'y ginawa mong adobo.

Sana kapag may pagkakataon ay matikman ko rin ito.  Masarap daw at juicy kapag ito'y iyong kinakagat.  Hindi ko lang sure kong makakaya ko ang katas nito kapag nasa bibig ko na.  Pero ika nga, wala namang masama kung susubukin.  Kapag kaya ng iba ay tiyak makakaya ko rin.  Hehe.

Beef Pares

Isa siguro sa mga all-time favorite ko na pagkain ay ang beef pares.  Simula kasi ng bata pa ako ay talagang mahilig na ako sa karne ng baka.  At kapag proven na masarap talaga ang luto ng isang putahe nito ay talaga namang babalik-balikan ko ito.

Dati-rati ay nagtatanong pa ko kung ano ba ang ibig sabihin ng pares.  Iyon pala ay simpleng ulam na kapares ng kanin.  Akala ko naman ay may kakaiba doon.  Malamang ang naiiba doon ay ang kakaibang sarap na timpla ng ng karne ng baka.

Pag beef pares ang inoorder ko ay tiyak na magrerequest ako na dadagdagan ang sabaw nito.  Paano kasi, sabaw pa lang ay ulam na.  Kahit na siguro wala itong kasamang karne ng baka ay papatusin ko pa rin dahil sa sarap ng sabaw nito.  At kadalasan ay napapa-extra rice pa ako dahil hindi ko kayang papakin ang ulam ng walang kanin.

Hay, naglalaway na naman ako dahil sa post na ito.  Tiyak takbo na naman ako nito sa paborito kong pares house para lang muling mamantikaan ang bibig ko ng beef pares.  Hehe.

Tuli Take Two

Noong tinuli ang aking mga pamangkin ay nagtanong sila kung ang kanilang mama daw ba ay tinuli na rin.  Sumagot naman ang kanilang mama na hindi tinutuli ang mga babae.  Ako man ay napaisip at napag-alaman ko na pati pala ang mga babae ay tinutuli na rin.

Laganap sa mga bansa ng Africa at Middle East at ganoon din ang ilang lugar sa Asya kung saan maging ang mga babae ay tinutuli na rin.  Parte ito ng kanilang ritwal tungkol sa kagandahan, kababaang-loob, pagiging malinis, at pag control sa pagiging aktibo ng mga babae sa sex.  Kasama din sa paniniwalang ito ang pagkakaroon ng mga babaeng tinutuli ng dignidad, karangalan, at pagiging isang ina sa pagpapalaki ng kanilang mga anak na babae. May mga babae na sa edad na lima ay tinutuli na at umaabot ito hanggang sa kanilang pagdadalaga.  

Sa bawat kultura talaga ay iba't-ibang ritwal at paniniwala.  Ang iba ay taboo sa ating paningin at paniniwala at siguro maging ang ating mga nakagisnan at inoobserbang paniniwala at kaugalian na rin ay pwede ding maging taboo sa kanila.  Kung baga, kanya-kanyang trip lang yan at walang basagan ng trip.  Hehe.

May

Sa pag-abot sa akin ng aking pamangkin ng baso na may alak, kunwari ay marunong akong uminom ng wine.  Pinaikot ko muna ang laman ng baso at pagkatapos ay inamoy ito bago tikman.  Ang sarap!

Noong nasa mall kami ay talagang parte ng kanilang listahan ang pagbili ng wine.  Masarap daw ang gusto nilang wine dahil natikman na nila ito mula sa isang kasalan.

"May" ang label ng wine at wala itong halong alcohol.  Noong una ay akala ko na katulad din ito ng ibang grape wines na natikman ko.  nang amuyin ko ito ay wala itong strong odor di gaya ng ibang wine.  At higit sa lahat ay masarap ito at manamis-namis na para bang galing ito sa fresh grape extract na kakagawa lang.

Dahil nagustuhan ko ang "May", tiyak na kapag may okasyon o kahit simpleng salu-salo man lang ay isasama ko ito sa handaan.  Cheers, guys.

Pinsec House

Sa kapapanood ko ng mga public affairs program ay nagkakaroon ako ng ideya sa mga lugar at pagkain na kanilang tinatampok.  At kung may pagkakataon ay dinadayo ko ang mga lugar ito at ma-experience kung ano ang kanilang mga ino-offer.

Ang Pinsec House na kainan ng mami sa Recto malapit sa Avenida sa Manila ay isa sa mga kilalang kainan na itinayo noon pa.  Hindi ko alam kung lagpas 70 years na itong operational.  Palagi ko itong nadadaanan kapag pauwi na ako galing ng Divisoria.  Iyon nga lang at di talaga ako nakagawa ng paraan para masubukan ito kahit isang beses man lang.

Minsan ay inaya ako ng isang kaibigan na mag night market sa Divisoria.  Nilakad namin mula bahay hanggang makarating kami ng Recto.  Medyo malayo din ang aming nilakad at hindi pa kami natigil doon.  Muli akong hinamon ng aking kaibigan na maglakad hanggang Divi.  Dahil nagkasubuan na ay pumayag na rin ako.

Pagkalagpas namin ng Avenida ay nadaanan namin ang Pinsec House.  Dahil matagal ko nang inaasam na makakain dito ay inaya ko ang aking kaibigan na sumaglit at mag foodtrip.

Pareho naming inorder ang regular serving nila ng beef wanton sa halagang 77 pesos.  Isa daw ito sa mga favorite na orderin ng kanilang mga customers kahit noon pa.  Ang kanilang regular serving ay good for two na pala at pwedeng pagsaluhan kung hindi naman kayo ganoon katakaw sa pagkain.  At kapag gutom ka at paborito mo ay mami, tiyak sulit at busog-sarap ka kahit sa regular serving pa lang.

Gustong-gusto ko ang timpla ng kanilang mami.  Kumbaga, sabaw pa lang ay solve ka na.  Masarap din at sobrang lambot ng kanilang beef.  Idagdag mo pa diyan ang ilang pirasong siomai ay talaga namang mabigat na ang mga ito sa tiyan.  Talagang solve, pinagpawisan, at sulit ang pagkain namin ng gabing iyon.

Meron lang isang downside ang experience namin ng gabing iyon.  Marahil dahil sa kalumaan ay napabayaan na nila ang lugar.  Sobrang kadiri ng kanilang banyo at barado ang kanilang drainage.  Pagpasok mo pa lang ay ramdam mo na agad ang mapangheng sorang tapang ng hindi kaaya-ayang amoy ng banyo.  Sana ay gawa nila ng paraan para linisin at ayusin ang kanilang banyo para na rin sa kaginhawaan ng kanilang customers.

Cheese Donut

Dahil sa walang magawa at nang gutumin dahil sa aking pag-iikot ay nasumpungan ko ang isang bakery store.  Meydo matagal ko ring tinitigan ang kanilang mga paninda hanggang sa mapako ang paningin ko sa kanilang panindang bicho-bicho.

Cheese donut ang label na nakalagay sa harap ng tray kung saan madaming pahabang donut ang nakadisplay.  Malamang ay hirap silang gumawa ng bilog na donut kaya't pahaba na lang ang kanilang ginawa.  Hehe.

Nagtanong ako sa salesgirl kung talagang may palaman na cheese nga ang donut nila.  Sabi niya ay cheese donut nga iyon at may laman ngang cheese.  Hiyang-hiya naman ako sa sagot niya.  Oo o hindi lang naman pero ang haba ng sagot niya. Haha.  

Sabi ko ay susubukin ko nga kung anong meron sa cheese donut nila.  Anim na piso ang isang piraso na halos isang dangkal ko ang haba.  Pagkagat ko ng isa ay agad na hinahanap ng panlasa ko ang cheese.  Isang kagat pa ulit bago ko nalasahan ang cheese.  Putik na cheese yan.  Parang gatingting ng walis ang laki.  Haha.  sa liit ng cheese ay pahirapan ang paghanap dito at halos hahanapin ng dila mo ang lasa ng cheese.  Sabagay, mahal nga naman ang cheese at sa halagang anim na peso ay hindi mo dapat asahan ang isang blokeng cheese na palaman ng kanilang donut.

Sabi ko tuloy sa sarili ko.  Next time, donut buy na lang. Haha.

Mangga

Kapag panahon ng mangga sa Pilipinas ay talaga namang bumabaha ito.  Simula ng maliit pa ako hanggang ngayon ay paborito ko rin ang mangga at inuulam ko din ito sa kanin.

Pero hindi lahat ng mangga ay kaaya-ayang kainin.  Minsan ay nabibighani tayo sa hinog na mangga dahil mabango ito.  Ang akala natin ay matamis din ito dahil sa kanyang bango.  Minsan din ay ipinagmamalaki ng mga tindera na galing sa Zambales ang kanilang panindang mangga pero wala namang kasiguraduhan ito.

Ang ayaw ko sa mangga ay yaong kinalburo.  Kahit na mabango ito ay maasim ang laman nito.  Hinog sa pilit kung baga.  Bagay dito ay gawing ensalada.  Kahit na nga sigurong mamatamisin ito ay lalabas pa rin ang pagkamaasim nito.  Ang isa pang iniiwasan ko sa mangga ay yaong mga mapuputing tuldok na naglilitawan sa laman nito.  Kapag ganito na ang hitsura ng mangga ay hindi ko na ito kinakain.  Malamang ay nasobrahan ito sa gamot.

Paminsan-minsan ay nakaktikim ako ng mangga na walang spray at tanging usok lang na nagmumula sa siga ang siyang tumutulong para mamulaklak at mamunga ito.  Dahil natural na proseso ang pinagdadaan nito para mamunga ay talaga namang sulit sa tamis at hindi makati sa lalamunan pag nakain mo ito.  Kadalasan ay pang personal na kunsumo ng isang pamilya ang ganitong estilo at hindi masyadong madami ang bunga ng isang puno.  At least masasabi mong safe ang kinakain nyong mangga.

At ang pinakagusto kong kainin na mangga ay yaong manibalang.  Sarap na sarap ako kapag manibalang na mangga na ang usapan tapos ay meron pang sawsawan na bagoong alamang.  Wow!  Heaven ang feeling.  Hehe.

Sinigang na Ulo ng Isda

Kapag sariwa ang isang malaking isda, trip ko itong gawing sinigang.  

Kadalasan, ang ulo, belly, at laman loob nito ang masarap gawing sinigang.  Ito daw kasi ang pinakamasarap at pinakamalasang parte ng isda.  Hindi ko alam kung ano ang explanation kung bakit masarap ang ulo ng isda lalo na kapag may sabaw ito.  Kahit nga simpleng pangat lang ito ay pasok na.  Sa tagal ng inilagi ko sa probinsiya ay nakasanayan ko na ang magbutingting ng ulo ng isda at the best lagi pag nakakamay ka kung kumain.

Ang hindi marunong kumain ng ulo ng isda ay kadalasang ini-ignore ito.  Hindi kasi nila alam na merong masarap na laman na nakapaligid sa mata nito at ganoon din sa mga gilid gilid ng mga buto nito.  Hay, tulo laway na naman ako kapag isda ang pinag-usapan.  Tiyak maghahanap na naman ako ng sinigang na isda sa paborito kong kainan nito.

Chatime Milk Tea

Simula nang mauso ang milk tea ay nagsulputang parang kabute ang mga iba't ibang establishments na nagtitinda ng milk tea.  Halos lahat na ata ng brands ay natikman ko na.  Merong totoong milk tea drinks at meron din diyang joke joke lang ang dating.

Isa sa mga naging paborito ko ay ang Chatime.  Ang madalas kong inoorder dito ay ang strawberry flavor.  Ewan ko ba kung bakit sobrang loko ako kapag usapang strawberry na.  Pakiramdam ko ay parang may magnet ang strawberry sa akin.  At patok sa panlasa ko ang milk tea na may chocolate at strawberry.

Kaya't kung meron man akong kakilala diyan na gustong manlibre ng milk tea, alam niyo na ang bisyo ko.  Hehe.

Salagubang

Sa tuwing sumasapit ang summer ay panahon ito ng mga naglalabasang salagubang.  Kadalasan ay sa puno ng sampalok o mangga namin sila kinukuha.  Kaunting yugyog mo lang sa puno ng sampalok o mangga ay isa-isang maglalaglagan na ang mga ito.

Bibihira na kasi akong umuwi sa probinsiya kapag summer kaya't hindi na ako updated sa mga laro ng mga bata sa aming lugar. Noong kapanahunan kasi namin ay kanya-kanyang bitbit na kami ng lata ng gatas o sardinas at nilalagyan namin ito ng dahon ng sampalok.  Ang latang bitbit namin ay nagsisilbing bahay ng mga salagubang na aming nahuhuli at ang dahon ng sampalok ang siyang magiging pagkain nila.  Kailangan lang ay masipag kang magpalit ng dahon ng sampalok at linisin ang loob ng lata para hindi ito bumaho.

Ang isa sa mga libangan namin noon ay pag-aawayin namin ang magkasinglaki na salagubang.  Itataas namin ang kanilang mga pakpak at ibabaling ito nang paharap saka iipitin sa butas ng maliit ng siit ng kawayan.  Ang siit ng kawayan na wala pang halos kalahating dangkal ang haba ang siyang magsisilbing clip ng mga pakpak ng salagubang.  Pagkatapos ay paghaharapin namin ang dalawang salagubang na naka-clip ang mga pakpak at magpapambuno na sila.  Ang unang salagubang na matutumba ay talo at best of three ang labanan namin.  Ang natalong salagubang ay mapupunta sa panalong kalaro.

Tuli

Lumaki ako sa probinsiya at tuwing summer time ay uso sa amin ang pukpok sa pagtuli.  Kuya ko kasi ang nagtutuli doon sa amin kaya't alam ko ang ritwal nito.

Mayroon akong kakilala dati na mas matanda lang sa akin ng kaunti.  High school na siya noon nang naiisipan niyang magpatuli sa kuya ko.  Lahat ng pukpok na tulian sa amin ay sa tabing ilog ginagawa.  Bago ang pagtuli ay nagbabad muna sila sa ilog para lumambot ang balat na hihiwain.  Epic fail ang gagawin sa kanyang pagtuli dahil hindi pa pala nakalas ang nakakapit na balat doon sa kanyang totot.  Kaya't the return of the comeback na lang siya pagkaraan ng ilang linggo.

Ang napapanood nating blopper sa sine tungkol sa eksena sa tulian gaya ng pagbuga ng nginuyang dahon ng bayabas ay talagang nangyayari iyon.  Dahil sa pagkalito at pagkataranta ng batang tinutuli ay naibubuga niya kung saan-saan ang nginuyang dahon ng bayabas.  Kaya't minsan ay may nakahandang pinitpit na dahon ng bayabas kung sakaling malunok o mabuga ito ng mismong tinuli.

Nilagang Kamote

Ang kamote ay isang alternatibong pagkain sa kanin at katulad din ng nilagang saba at nilagang mais.  Iyon nga lang kahit na anong klaseng nilagang kamote pa iyan, mapa-dilaw, puti, o ube,  parusa ang hatid sa mga taong makakaamoy ng utot mo.  Haha.  Ano nga ba ang meron sa kamote at ang lakas nitong magpalabas ng di kanais-nais na gas sa ating tiyan.

Meron tayong mga kakabayan na nasanay nang kumain ng nilagang kamote sa halip na kanin.  Sinubukan ko din ito pero talagang iba ang hatid na bigat at pagkabusog kapag kanin ang kinain ko.  Malamang ay sanay na talaga ang tiyan ko sa kanin at siguro ay isip ko ang nagdidikta na maghanap ito ng kanin kahit na halos bundat na ang aking tiyan.  Pero kung sakaling taghirap at tanging kamote lang ang kakainin ay malamang kaya ko namang mag-adjust.

Kapag nagluluto ako ng kamote, ang laging hanap ko ay ang dilaw na kamote.  Di hamak na mas masarap kasi ang dilaw na kamote kumpara sa iba pang variety ng kamote.  At di lang iyon.  Masarap ding ihalo sa karne ang kamote lalo na kapag nilaga o pochero ang putahe.  Haha.  Naglalaway tuloy ako sa mga luto na ito.  Hamo at makapagluto nito mamaya para naman magamot ang biglang pangungulila ko sa ganitong putahe.