Minsan ay nakakita ako ng mga taong nagkakagulo. Pagkababa ko pa lang ng jeep ay maraming mga tao ang nakapalibot sa kung ano man iyon sa gitna ng kalsada. Nakiusyuso din ako at narinig ko sa mga miron na meron daw isang lalakeng estudyante na nasaksak ng holdaper dahil ayaw ibigay ang kanyang celphone. Nakipag-agawan daw siya sa holdaper kaya't ang ending ay nasaksak siya at namatay. Ang kanyang celphone ay natangay din.
Dahil dala ko ang aking kamera ay gusto kong lumapit at makita ang nakabulagta sa gitna ng kalsada kung saan ay maraming nakapaligid na mga tao. Gusto kong makuhaan ito ng litrato ala using-reporter kuno. Haha. Mga ilang hakbang papalapit sa pinangyarihan ng aksidente ay biglang pihit na agad ang mga paa ko. Nakita ko agad ang itim na pares na mga sapatos ng biktima at agad na nabulabog ang utak ko sa posibleng kakahinatnan ko. Malamang kung makuhaan ko ito ng litrato ay hindi ako makakatulog ng madaming mga gabi. Haha. Eto ang madalas kong problema kapag patay na ang usapan. Patay kang bata ka pagdating na ng gabi at oras nang matulog. Ang mukha kasi ng patay, lalo na kapag hindi ko kakilala o hindi malapit sa akin, ay nananatiling nakarehistro sa isipan ko ng mahaba-habang panahon. Kaya ayun, hindi na ako nagmatapang pa. Diretso uwi na lang para wala na akong poproblemahin sa aking pagtulog.
No comments:
Post a Comment