Fried Bangus Skin

Akalain mong pati balat ng bangus ay naibebenta na ng mahal sa restaurant.  Kung sino man ang nakaisip nito ay sadyang naging malikhain ang kanyang imahinasyon.

Minsan ay may kasama akong kumain na talagang masasabi kong ganado palagi kumain.  Kita naman kasi sa hitsura at porma ng kanyang katawan.  Malamang ay isang bandehadong kanin ang kaya niyang ubusin kung hindi lang siya mahihiya.  At sa aming pagkakaupo habang naghahagilap ng maorder mula sa menu na iniabot ng waiter ay nahagip ng kasama ko ang order ng katabing mesa namin.  Ayun, napaorder din siya ng fried bangus skin.

Pareho kaming na-curious sa fried bangus skin lalo na at crunchy ito.  Ang kumakain sa katabing mesa namin ay talagang sarap na sarap sa pagpapatunog ng fried bangus skin kaya't parang tinatakam niya kami habang hinihintay namin ang aming pagkain.

Nang dumating ang aming order, ang una naming nilantakan ay ang fried bangus skin.  Malutong nga ito pero sobrang mamantika.  Agad na naglalangis at naging madulas ang aming mga daliri dahil sa dami ng langis na nakakapit dito.  Hayop ang naghanda nito dahil hindi man lang inilagay sa paper towel para maibsan ang langis.  Malamang pagkahango nito ay diretso na agad sa pinggan at sabay serve na agad sa amin.  Iyon nga lang, sa simula lang ito nakakaengganyo kainin dahil kakailanganin mo ang sawsawan para magkalasa ito ng husto.  At dahil mamantika nga ito, medyo binitawan muna namin pansamantala ang nalalabi pang ilang piraso nito at agad na kumain kami.  Pagkatapos naming kumain ay binalikan namin ang natirang dalawang piraso pero mabilis din pala itong lumambot.  Waaaaa.  Nagmukha tuloy na rubber band ang nginunguya namin.  Haha.

Flower

Sa isang photo class ay naatasan kaming magsubmit ng tig-iisang picture.  Ang ginawa ng aming facilitator ay pinapili niya ang bawat participant ng picture at sasabihin niya kung bakit niya nagustuhan ang picture na iyon.  Pagkatapos ay may critic ang facilitator kung maayos ba o may kulang sa picture na iyon.

Dumating ang time na ako naman ang pipili.  Iilan na lang ang mga natitirang pictures.  Ang mga napili kasi ay hindi na pwedeng piliin pa.  Ang pinili ko ay isang bulaklak.  Nangiti ang facilitator namin dahil sa mga natitirang pictures, bulaklak pa ang siya kong pinili.  Medyo may edad na kasi ang babaeng facilitator namin at sa reaksiyon niya ay natawa ako.  Kaya't nakipagkulitan na lang ako sa paraan na hindi siya ma-offend o mapikon.

Nagtanong siya kung bakit flower ang siya kong napiling picture.  Ang sagot ko naman ay sino ba ang may ayaw ng flower lalo na kung mabango ito.  Agad siyang nagtanong sa mga lalake kong kasama sa loob ng klase kung gusto rin nila ng flower.  Maraming nagtaas ng kamay at may kasama pang hiyawan at tawanan.  Haha.  Malamang ay nakuha na niya ang mensahe kung bakit marami sa amin ang may gusto ng flower.  Hehe.

Walang Basagan ng Trip

Minsan ay may mga trip tayo sa buhay na mahirap maintindihan ng ibang tao.  Paano nga naman nila maiintindihan ang trip natin kung hindi naman nila ito trip?  Kaya nga kung hindi ka makakaintindi ay walang basagan na lang ng trip.  Hehe.

Hindi ko alam kung ang bawat isa sa atin ay may kakaibang trip na gustong gawin mabigyan lang ng tamang pagkakataon.  Sa pagiging unique ba naman natin ay tiyak meron din tayong unique na trip.  At malamang sa hindi ay tiyak sobrang saya natin kapag magawa na natin ang ating pinakamimithing trip.

Kapag magawa mo ang iyong trip sa buhay ay sadyang kakaibang sarap at high ang dulot nito.  Mahirap mang maarok at maintindihan ang trip ng isang tao, hindi mo na kailangang magpaliwanag pa sa iba tungkol sa trip na gusto mong gawin.  Basta ang mahalaga ay wala kang naaagrabyado at naaapakang ibang tao.

Muli, kanya-kanyang trip tayo sa buhay at walang basagan ng trip.  Hehe.

Goya Chocolate

Mabuti na lang ay may ganitong lokal chocolate na sa halagang wala pang 20 pesos ay makakatikim ka na ng chocolate.  

Hindi naman ako mapili sa chocolate.  Kahit nga ang mumurahing chocolate na tig-pipiso ay pinapatos ko basta masayaran lang ng chocolate ang lalamunan ko.  Haha.  Weakness ko talaga ang matatamis at swak na swak sa akin ang chocolate.  Ang hindi ko lang trip na chocolate ay puti na halos puro gatas na.  Isang kagat lang ako doon ay umay na agad ako.  Pero kapag hindi puti ang chocolate ay tiyak nagdiriwang ang aking bibig at hindi talaga ito magpapigil hangga't hindi nauubos ang isang buong bar.  Mabuti na lang kamo at hindi ako tabain at mabuti rin kamo at wala akong sakit na diabetes kaya't piyesta lagi kapag may chocolate.  

Sa mga kakilala ko na mahilig magregalo, chocolate lang ay solve na ako.  Hehe.

Usapang Mumo

Noong pumasyal ako sa Vigan ay dinala kami ng lola ng kasama ko sa isang kilalang hotel sa bayan.  Doon ko nalaman na ang hotel palang ito ay siyang tinuluyang hotel noon ni Tom Cruise nang magshoot sila ng movie na Born on the Fourth July sa bansa.  May poster pang nakaframe dito na may signature ni Tom Cruise na nakasabit sa sala ng hotel.

Dahil kilala ang lola ng kasama ko ay nabigyan kami ng pagkakataon na maikot ang buong hotel.  Gabi na noon at may mga guests sa naturang hotel.  Inabisuhan na lang kami na huwag buksan ang anumang pinto at baka makaabala kami sa kanilang mga bisita.  Kaya't minabuti naming ikutin na lang ang kabuuan ng hotel.

Habang gumagala kami sa loob ng hotel ay doon naalala ng kasama ko ang ilang mga kwentong bumabalot sa hotel na iyon.  Medyo maganda ang setting ng hotel para sa mga nakakapanindig na balahibong mga kwento. At kapag gumana na ang iyong imahinasyo, tiyak kikilabutan kang talaga lalo na kapag sadyang nakakatkot ang mga kwentong iyong maririnig.

Hindi naman kami masyadong tumagal sa pag-ikot sa kabuuan ng hotel.  May mga sulok na medyo kakaiba ang dating pero hindi na namin ito pinagtuunan pa ng pansin.  Sa halip ay gumawa na lang kami ng setup kung saan ay mistulang may nagpapakitang ewan lang.  Hehe.  Nakikita nyo ba? 

Blopper

Siguro naman ay may mga nakakatuwa o mga blopper tayong mga eksena na nasasaksihan sa ating pagsakay sa mga pampublikong mga sasakyan.  Baka nga pati tayo ay may mga nakakatawa o nakakahiyang eksena na talagang hindi natin malilimutan.

Ang nasakyan kong jeep ay punuan.  Halos lahat ata ng mga pasahero ay sa bandang terminal pa bababa.  Habang papalapit sa terminal ay unti-unting nababawasan ang mga sakay.  Habang papalapit kami sa terminal ay marahan lang ang takbo ng jeep kasi nga maya't maya ay merong pumapara.  Mayroong biglang nagsalita, isang  teenager  na babae.  Pagkasabi niya ay biglang tumigil ang jeep at lahat kaming natitira sa loob ng jeep ay napatingin bigla sa kanya.  Parang mayroong dumaang anghel sa loob ng jeep at natahimik kaming lahat habang bumababa ang babae.  Pagkatapos ng ilang segundo ay biglang napuno ng tawanan ang loob ng jeep.  Pati ang driver ay nahirapang paandarin ang jeep dahil sa katatawa nito.  Kahit na hindi kami magkakilalang mga pasahero ay sobrang lakas ng tawa namin.  Ang sakit sa panga at pati na sa tiyan.  At kahit na umandar na ang jeep ay tuloy ang tawanan namin.

Ang dahilan kung bakit ganoon na lang ang tawanan namin?  Sa halip na "mama, para" ang binigkas ng pasahero ay "mama, babay" ang kanyang nasabi.  Feeling close siya sa driver.  Hehe.

Beer

Kahit kelan ay hindi ko talaga nakahiligan ang uminum ng beer.  Ang pakla ng panlasa ko at parang sinasakal ang lalamunan ko.  Kaya nga minsan ay dyahe ring sumama sa mga kaibigan kong notorious sa inuman.  Nakaka-out of place ika nga pag hindi ka nakakasabay sa kanila.

Minsan ay merong nag-aya sa akin na uminum.  Medyo may tama na siya.  Amoy na ang beer sa kanyang hininga, mapungay na ang kanyang mga mata, at senglot na ang tono ng kanyang pananalita.  Tinatakot niya ako na kapag hindi daw ako sumama sa kanya at makipag-inuman ay hindi na raw kami magkakaibigan.  Ang galing manakot ng loko.

Sa halip na sumama sa kanya ay niyaya ko siyang umakyat ng building.  Tinanong niya ako kung ano ang gagawin namin sa tuktok ng building.  Sabi ko ay sasamahan niya akong tumalon sa itaas ng building at kapag hindi niya ako sasamahan ay hindi ko na rin siya kaibigan.  Nagalit ang loko at gusto ko raw siyang patayin.  Mag-isa daw akong tumalon kung gusto kong magpakamatay.  Ang ending, umalis na lang siya at malamang ay naghanap ito ng makakainuman.  

Ang lakas ng tawa ko at ganoon din ang iba pa naming mga kasama ng gabing iyon.  Parang inaya ko lang naman siya na tumalon sa itaas ng building.  Hindi ko naman sinabing tatalon kami palabas ng building.  Ano bale na magpapakamatay ng ganon-ganon lang?  Haha.

Tagak

Ang tagak o wihte heron ay isa sa mga wild birds na kadalasang makikita sa probinsiya.  Madalas na lumalagi sila sa bukirin at taniman ng palay.  Hindi naman sila tinuturing na peste ng mga magsasaka dahil ang mga insekto sa palayan ang kanilang pangunahing kinakain.

Nang magkaroon ako ng pagkakataon na makagala sa isang malayong probinsiya ay ginamit ko ang mga sandaling iyon para malapitan at makunan ng pictures ang mga tagak.  Sa isang taniman ng palay kung saan tapos na ang paggapas ng mga palay napili kong pumunta at kumuha ng pictures.  

Akala ko ay magiging madali lang ang pagkuha ko ng pictures dahil open field at wala naman akong dalang anumang ikakagulat ng mga tagak.  Akala ko ay sanay na sila sa mga magsasaka na nakakasalamuha nila halos araw-araw sa tanimang iyon.  Iyon pala ay masyado silang alerto sa bawat gumagalaw sa kanilang kapaligiran at kaunting hindi kanais-nais na galaw lang ay agad silang magliliparan.

Doon ko lang napagtanto na kailangan mo ng mahahabang lente ng kamera para makuhaan sila ng malapitan at mas magandang pictures.  Ang hirap makalapit sa kanila at para akong nakikipagpatintero sa mga ito habang pilit na kumukuha ng pictures.

Niyog

Last year ay galing ako ng Leyte.  Doon ko nakita ang sangkatutak na niyog na produkto ng probinsiya.  Isa ang niyog sa mga pangunahing produkto ng probinsiya ng Leyte.  Mayroong mga lugar doon na kahit saan ka tumingin ay puro puno ng niyog ang tangi mong makikita.  

May nakilala ako doon na sobrang lapad ng lupain niya na puro niyog ang tanim.  Marami siyang mga tenants na mismong sa lupa niya nakatira.  Sa loob ng ilang taon ay gumanda din ang buhay ng kanyang mga tenants.  Nakakapag-aral ang mga anak nila at nakakapagpaayos na rin sila ng kanilang mga bahay. 

Doon ko nakita ang dami ng niyog na ngayon ko pa lang nakita sa tanang buhay ko.  Nagkataon na nagsisimula na silang magprepare ng copra.  Dito sa Leyte ay pinapausukan nila ang mga copra para mabilis na matuyo.  Sa ibang lugar ay simpleng binibilad ang mga ito sa araw para matuyo.  Sa pagpapausok nga namn ay mas mabilis na matuyo ang mga copra kahit na makulimlim ang panahon o kahit na umulan pa.

Sa pananalasa ng bagyong Yolanda, sinasabing 20 years pa ang bubunuin bago manumbalik ang pagbunga ng mga niyog.  Kung dito lang umaasa ang mga tao sa kanilang hanapbuhay ay tiyak na ibayong hirap ang kanilang dadanasin bago pa muling magkaroon ng bunga ang mga niyog.  Tiyak na magiging malaking challenge sa mga tao dito ang kanilang haharapin dahil tiyak na magbabago ang takbo ng kanilang buhay pati na ang kanilang mga hanapbuhay.  

Sana muling makabangon at muling manumbalik ang sigla ng kanilang buhay at ang kanilang hanapbuhay.   Walang kagustuhan sa nangyaring kalamidad na ito pero sa mga naka-survive at piniling manirahan pa rin sa Leyte at Samar ay nandoon palagi ang kagustuhan na muling makabangon at makapagsimula ulit.

Nilagang Kamote

Bakit ba kapag nakakarinig tayo ng salitang "kamote" ay agad na naihahambing ito sa kabobohan?  Sino ba ang may pasimuno nito?

Isa ang nilagang kamote sa mga importanteng pagkain kapag ang isang tao ay gustong nag-eensayo at umiiwas sa kanin at karne.  Kamote ang alternatibong pagkain at isa ito sa mga inirerekomenda ng mga nutritionists.  Healthy ang pagkaing ito at isa ito sa mga masustansiyang pagkain.

Sa probinsiya ay isa ito sa mga paborito naming pagkain kapag merienda time na.  Sa ibang lugar nga ay ito na mismo ang kanilang pagkain sa buong araw.  Minsan siguro ay hindi lang natin nakikita ang importansiya nito lalo na kapag hindi tayo nagkaroon ng sapat na kaalaman tungkol sa pagkaing ito.  Kaya't sana ay hindi natin mamasamain ang bawat kamoteng ating kakainin.

Iyon nga lang at merong isang downside ang pagkaing ito.  Siguro sa mga taong madalas na kumakain ng nilagang kamote ay normal lang ang pag-utot.  Haha.  Ang bantot ng usapang ito kasi utot na ang pinatutunguhan ng topic na ito.  Pero ito ay isang realidad ng buhay at lahat tayo ay umuutot.  Ang kamote nga lang ang isa sa mga catalysts kung saan ay napapautot tayo ng madalas.  Taken na talaga ito kapag kumain tayo ng kamote.  At sa mga taong makakaamoy ng ating utot, huwag na silang magagalit o magreklamo pa kasi nakikiamoy lang sila.  Hehe.  Peace po.

Pera

Sa oras ng kasagaan ay marami tayong kaibigan subalit kapag wala ka ng pera ay masuwerte ka kung meron pang matira kahit isa sa kanila.

Ilang ulit na bang napatunayan ang kasabihang ito.  Sadyang parang isang pambihirang magneto ang pera sa mga taong gustong tumangkilik sa iyo kapag marami kang pera.  Ang mga "kaibigan" ay kusang nagpapakita at talagang masaya ang buhay kapag sagana ka sa pera.  Hindi ka mauubusan ng mga "kaibigan" at anumang oras ay nandiyan sila.

Pero kapag dumating na ang panahong ikaw naman ang mawalan at mangangailangan ng pera, aasahan mo nang bigla na lang maglalaho ang mga "kaibigang" kasama mo noong panahong ikaw ay sagana pa.  Nakakalungkot mang isipin pero ganoon talaga siguro ang takbo ng mundo.  Marami kang mga taong makakasama sa sarap pero pag ikaw ay gipit at wala ng pera, wala na rin sila.

Kaya't tayo ay maniwala sa payo ng mga nakakatanda at ganoon din sa mga taong natuto na sa agos ng buhay.  Matuto tayong mag-ipon habang ang kasagaan ay ating tinatamasa.  At matuto din tayong maging praktikal pagdating sa ating pera.  Hindi lahat nang lumalapit ay totoong mga kaibigan.  Ang totoong mga kaibigan sa maaasahan mo sa oras na ikaw ay walang-wala at halos naghihikahos na.

Anong Meron?

Anong meron?  Ito kaagad ang tanong na pumasok sa isip ko habang nangingiti ako kasabay ng pagkuha ng litratong ito. 

Kahit saang lugar man tayo mapadpad, minsan ay may nakakatuwang mga pangyayari na pwedeng maganap sa isang iglap.  Kadalasan ay wala itong pasintabi kung magaganap at depende na sa atin kung makukuhaan natin ito agad ng litrato.  Ito ang mga pagkakataon na mapapaisip tayo at mapapangiti na rin dahil sadyang kakaiba ang litrato at may mensaheng nais iparating.

Ano nga ba ang meron sa mga batang ito at lahat sila ay nakapula?  Magkakilala ba sila at color coded sila para madaling magkakitaan?  O baka naman birthday nilang lahat at doon nila napili sa beach na magcelebrate ng kanilang birthday?  Haha.

Hiwa

Dahil tanghalian na naman ay sugod na ulit ako doon sa paborito kong bilihan ng pagkain.  Iba-iba kasi palagi ang menu ng tindera sa bawat araw kaya't hindi nakakaumay ang mga tinda niyang pagkain.  At dahil suki na ako doon, madalas ay may dagdag sa ulam ko.  Hehe.  Style.

Minsan, umorder ako ng manok.  Dalawang katamtamang piraso ang isang order.  Biniro ko siya na maliit ang hiwa niya ngayon.  Natawa si ate at sinabihan akong sadyang maliit daw talaga ang hiwa niya.  Nagkatawanan na lang kami nang makuha ko ang ibig niyang sabihin.  May pagka green din pala ang utak ng suki kong tindera.  Haha.  Nang makabawi ay nagsabi siya na hiwa daw iyon ng suki niyang tindera sa palengke at hindi kanya ang hiwa na iyon.  Natawa na lang ako kahit ano pa ang explanation ni ate.  Basta ang alam ko, maliit ang kanyang hiwa dahil sinabi niya iyon mismo.  Haha.

Bulbol

Noong maliit pa ako ay kinatutuwaan ako ng aking tiyo.  Ang sarap ng tawa niya kapag sinasagot ko siya ng "bulbol" sa tuwing magtatanong siya ng kung ano daw ang tawag sa balahibo sabay turo nito sa kanyang balahibo sa kanyang braso.  Wala talaga akong kamuwang-muwang noon dahil "bulbol" ang tawag nito sa lugar na kinalakhan ko at meron palang ibang kahulugan ito kapag nasa Manila ka na.

Kahit noon pa man ay balewala sa akin kapag makakarinig ako ng salitang "bulbol" nang nasa Manila na ako.  Hindi kasi ito big deal sa aming probinsiya at nasanay na ako sa ganitong salita na ang kahulugan sa amin ay "balahibo."  Sa aming probinsiya ay hindi taboo ang salitang "bulbol" at kahit na tumagal ako sa Manila ay wala itong bahid-malisya para sa akin.  Kaya't kahit na makarinig ako ng salitang ito ay kibit-balikat na lang ako dahil nakasanayan ko na mula ng maliit pa ako na hindi ito salitang bastos sa aming probinsiya.  At ibinabahagi ko lang ang kaalamang ito dahil kapag kayo ay naligaw sa rehiyon sa Visayas o Mindanao, isa lang itong ordinaryong salita na walang bastos na kahulugan.

Masahista sa Baywalk

Masarap tumambay sa baywalk sa Roxas Blvd Manila lalo na kapag umagang-umaga o di kaya'y dapit hapon na.  Masyadong busy ang lugar na ito at sadyang maraming mga activities ang meron dito.  At kung hindi ka naman masyadong nagmamadali ay marami ka talagang mapapansin dito.

Sa paminsan-minsan kong pamamasyal dito ay madalas kong makita ang mga nagmamasahe dito.  May dalawang grupo ata dito na nagmamasahe tapos may iilan ding sumusulpot na nagsosolo.  Pwedeng magpamasahe ng binti at paa lang, pwede ding likod lang, at pwede din ang whole body.  May mga dala naman kasi silang higaan kung saan ay libre kang humiga.  Iyon nga lang at exposed ka sa mga namamasyal na mga tao dito sa baywalk kung sakaling maghubad ka at humilata sa damuhan.  Pero sa nakikita ko ay may mga suki silang dumadayo talaga dito at kampante na silang nagpapamasahe.

One time ay sinubukan kong magpamasahe.  Medyo masakit na kasi ang talampakan ko sa kakalakad.  Siyempre masid-masid muna ako kung sino ang magaling.  Nang malibre ang isa ay sinubukan ko.  Sa halagang 100 ay may isang oras na masahe na ako sa binti at hita.  At talagang magaling nga siya.

Matagal na palang nagmamasahe si Patrick at nagtraining pa talaga siya sa TESDA.  Kapag wala daw siyang tawag mula sa kanyang mga suki ay sumasama siya sa kanilang grupo dito sa baywalk para makasideline.  May mga regular siyang clients at palaging on-call siya.  At kung kaya pa ng powers niya ay tumatambay pa siya sa baywalk para masulit ang kanyang oras.  Madalas ay alas-kuwatro nang hapon ay nakatambay na ang kanilang grupo sa baywalk at inaabot sila hanggang madaling araw na dito.

Minsan, pag napadaan kayo sa baywalk at trip nyong magpamasahe, hanapin niyo si Patrick at talagang sulit ang ibabayad nyo sa kanya.

Itlog na Pula

Minsan ay mag natanong.  Paano daw ba gumawa ng itlog na pula?

Mapakanin, kakanin, o tinapay ay nilalagyan ng itlog na pula.  "Special" ang tawag sa mga pagkaing ito kapag may itlog na pula.  Ang ensaymada, bilang halimbawa, ay nagiging mas mahal at tinatawag na espesyal kapag may toppings itong itlog na pula.  Ganoon din ang bibingka.  Espesyal agad ang tawag ng mga tindera sa kanilang bibingka kapag may halo itong itlog na pula.  Sa rice toppings naman ay hindi ko pa ito nakaringgan ng pagiging espesyal kahit na merong hiwa ng itlog na pula itong kasama.

Marami akong kakilala na gustong-gusto nila ang itlog na pula na ulamin.  Lalo na kapag may kasamang hiwa ng sariwang kamatis, talaga namang napakasarap tingnan ng kanilang bawat subo.  Pero sa tinagal-tagal ng panahon ay hindi ko talaga trip ang itlog na pula na iulam sa kanin.  Mas swak pa rin sa panlasa ko ang ordinaryong itlog lang, mapa-scrambled o sunny side up o hard boiled pa ito.  Maliban na lang sa ensaymada at bibingka na nagustuhan ko ring kainin na may halong itlog na pula.

So, paano nga daw ba gawin ang itlog na pula.  May isang patawang sumagot na pitik-pitikin mo lang daw ito para maging pula.  Weeeeee.  Hehe.  Patawa lang po at rated PG ang post na ito.

Blind Musician

Halos lahat ata ng bagay sa mundo, maging mga tao, ay nag-eevolve sa paglipas ng panahon.  Kapag hindi ka kasi nakipagsabayan ay tiyak maiiwanan ka.

Dati rati, ang mga kumakantang bulag ay nakapuwesto lang sa isang sulok kung saan ay maraming mga tao ang dumadaan.  Kadalasan siguro ng mga nakikita at napapanood natin ay nakapuwesto ang mga ito sa gilid ng simbahan.  Ang iba ay kahit simpleng lata ang pinapatugtog ay nairaraos ang kanilang konsierto sa maghapon.  Mayroon ding may dala na gitara at silindro.

Kalaunan ay natutunan na rin nilang magbahay-bahay para mas personal ang dating.  Siyempre nga naman, kung ikaw ay haharanahin ng personal ay mapipilitan ka ring mag-abot kahit magkano.  Nakaugalian na nating mga Pinoy na mahiya kahit papaano at maipakita man lang natin na na-appreciate natin ang effort ng isang bulag na tao.

Sa muli, dahil sa pagbabago ng mundo, ang ibang mga bulag na kumakanta ngayon ay lumilibot na at meron pang tulak-tulak na sound system.  Nakakapakinig na rin ako ng kanilang tugtog at boses at marami sa kanila ay talagang may angking galing sa pag-awit.  Siguro nga kung meron lang isang venue kung saan sila pwedeng magpakitang gilas at kumita na rin ay magiging maganda ito para sa kanila at sa kanilang pamilya.  Pero ang ikinakabilib ko sa kanila ay natututo silang magbanat ng buto at magpapawis para kumita ng pera sa isang disente at matinong paraan.

Sleeping Bird

Nagtatanong ka rin ba kung papaano natutulog ang ibon?  Siyempre nakapikit din ang mga mata nito.  Haha.

One day, isang araw, ay may nakitang ibon ang  aking pamangkin.  Nahulog ang ibon mula sa puno at nagkaroon ng bali ang kanyang pakpak.  Dahil hindi na ito makalipad ay kinuha ito ng pamangkin ko at inuwi sa bahay.  Pinagkaguluhan ito ng kanyang kapatid at ng kanilang pinsan.  Agad namang nagdala ng hawla ang pinsan nila.

Pagsapit ng dilim ay nakita naming pumipikit na ang mga mata nito at parang antok na antok na.  Dahil hindi naman ito makakalipad ay kinuha namin ang ibon mula sa hawla at ipinatong ito sa isang daliri ng pamangkin ko.  Maigi namang kumapit ang mga paa ng ibon sa daliri ng pamangkin ko at muli na naman itong natulog.  Doon namin nalaman na kahit pala sa sanga ng puno ay kayang matulog ng ibon na hindi nahuhulog.

Kinabukasan ay na deads na ang ibon.  Para din kasing sisiw ito na masyadong sensitive sa kagat ng mga langgam.  Nakakalungkot man ay sadyang hanggang doon na lang siya.

Apple

An apple a day keeps the doctor away.  Ito ang isa sa mga kasabihan ng mga tindera ng apples.  Haha.  Tiyak magagalit ang mga doctor sa kanila kapag ito ang hayagang slogan na ilalagay nila sa kanilang mga panindang apples.  

Pero meron pang isang lumutang na panibagong kasabihan tungkol sa apple.  An apple a day equals seven apples a week.  Haha.  O laban ka?

Sa aking paglaki sa isang maliit na komunidad ay meron akong napulot na kuwento tungkol sa isang kapitbahay namin.  Teacher na ang kapitbahay naming iyon at ang kanyang kuwento ay nangyari noong grade 1 palang siya.

Tinanong daw siya ng kanyang teacher tungkol sa Math subject nila.  Heto ang siste:

Teacher:  Boy, one apple plus one apple?

Hindi daw nakasagot ang bata at sa halip ay nag-excuse at tumakbong pauwi sa kanila.  Agad niyang tinanong sa kanyang nanay ang sagot sa tanong ng kanyang guro.  Humahangos pa siya na bumalik sa skul at kaagad na nagvolunteer para sumagot ng Math question.

Teacher:  Boy, one banana plus one banana?

Boy: (napakamot ng ulo).  Ma'am apple na lang po kasi iyon lang ang alam ko.

Baboy

Malamang ay narinig na ninyo ang isang mahiwagang tanong tungkol sa baboy at sa mga anak nito.  Bakit daw nakayuko ang mga biik kapag sumusunod sa kanilang inang baboy?

Ang baboy daw kahit saan mo ilagay ay baboy pa rin.  Ang sabi nga, kahit buhusan mo daw ng ilang drum na pabango ang baboy ay sadyang maghahanap ito ng putik para kanyang galugarin at gulungan.  Kung baga, comfort zone ng baboy ang putik kaya't ito ang patok sa kanila.  Ang hindi lang natin alam ay may nakukuha silang bitamina sa putik kaya't paborito nila itong bungkalin at maghanap ng makakain.

Pero bakit nga ba nakayuko ang mga biik kapag sumusunod sa kanilang inang baboy?  Nahihiya daw kasi ang mga biik dahil ang kanilang ina ay isang baboy.  :o)

Putok

Grabe, sobrang lakas ng putok!  Swak ito at talagang enjoy sa mga taong mahilig magpaputok lalo na kapag new year.  Pero kapag ang isang tao ay may putok, talagang mapapa-ewwwww ka.  Super turn off, ika nga.

May nakasama ako dati sa trabaho.  Malinis siya tingnan at talagang maporma.  Isa siya sa mga matitinik sa chicks at halos hindi nababakante kung relasyon ang pag-uusapan.  Meron lang isang bagay ang dyahe sa kanya.  Sobrang lakas ng arrive niya.  Haha.  Sobrang lakas ng putok niya.

Minsan, nagulat kami sa kanyang puna sa isang tao na dumaan sa aming harapan.  Sabi niya, "Pare, di ba ninyo naamoy?  Ang lakas ng putok niya.  Kadiri."  Nagkatininginan na lang kaming magkakasama at napangiti ng todo.  Umoo na lang kami sa kanyang naamoy dahil magkasingtapang sila sa lakas ng kanilang putok.  Pagkaalis ng kasama naming ito ay nagtanong ang isa pa naming kasama kung bakit hindi naaamoy ng aming kasama ang sarili niya.  Iisa lang ang naiisip naming kasagutan, immune na siya sa sarili niyang amoy.  Ang isa pa naming kasama ay nagsuggest na baka daw pwede namin siyang regaluhan ng tawas o deodorant para naman marealize niya na hindi kanais-nais ang kanyang amoy subalit nagpasya na kaming huwag ituloy ang gayong plano dahil baka nga naman ma-offend ang tao.

Siopao

Matanda na ako nang makakain ng siopao.   Papaano kasi ay malakas manakot ang mga tao sa bahay na pusa daw ang laman ng siopao.  Ako namang si gago ay naniwala lalo na at hindi ko sila nakikitang kumakain ng siopao.  Pero malamang sa loob-loob nila ay todo tawa sila at sobrang malakas silang mang good time.

Pero sabi-sabi ay meron daw talagang gumagawa ng palamang pusa.  Kuwento ng isang kaibigan ko kung saan ang kapatid niya ay nagtatrabaho sa China.  Meron daw isang lugar sa China na wala siyang nakikitang mga hayop, ultimo daga.  Mahirap daw ang lugar na iyon at lahat ata ng mga hayop na maliligaw sa lugar nila ay laman-tiyan ang turing ng mga ito.

Pero ang mas nakakagimbal na balita tungkol sa siopao ay nang merong napabalita na ang ginagawa nilang palaman dito ay tinadtad na cardboard o kahon.  Nyay!  Ano kaya ang lasa noon at mukhang napadami din ang benta nila bago ito napabalita.

Ngayon ay kumakain na rin ako ng siopao.  Dalawang flavors lang naman ang gusto ko, bola-bola at asado.  Hindi ako umoorder na ang palaman ay pusa o cardboard.  Haha.

Signage

Minsan may mga signages tayong makikita at alam naman natin na klaro ang mensaheng ipinaparating nito.  Iyon nga lang ay hindi rin natin maiiwasang mapangiti lalo na kapag may kakaiba dito.

Ang sabi, tayong mga Pinoy daw ay masyadong particular sa grammar.  Mahirap nga daw maging boss ang isang Pinoy dahil matindi ang kanyang pagpupulis sa grammar.  Kahit nga daw ang mga taong lumaki sa mga bansang kanluranin ay hindi masyadong binibigyang pansin ang grammar lalo na kapag naiintindihan naman nila ito.

Paminsan-minsan talaga ay nagkakamali din tayo sa ating grammar.  Maraming mga dahilan kung bakit merong nakakaligtaan tayo.  Pero ang isang mabisang paraan para maiwasan ang ganitong tipong mga pagkakamali ay ipabasa o ipareview natin sa ating kasamahan kung tama ba ang tumbok ng mensahe na ating nais iparating.  Lalo na kapag simpleng bagay ang pinag-uusapan at ipabasa ito sa maraming mga tao, dyahe na mapupulaan tayo sa mga simple pagkakamali natin.

PS.  Lagot ka kuya sa mga kalahi ni General Douglas MacArthur, iniba mo na ang spelling ng kanyang apelyido tapos binago mo pa ang porma.  Hehe.

Praying Mantis

Iba talaga kapag nasa galaan ka.  Ang daming mga kakatwang pangyayari at mga kakaibang hayop at insekto na iyong maeengkwentro.  Katulad na lang ng praying mantis na ito.

May ugali ang babaeng praying mantis na halos katulad ng black widow spider.  May pagkakataon kasi na kakagatin ng babaeng praying mantis ang ulo ng lalakeng praying mantis pagkatapos nilang magtalik.  Sinasabi ng mga eksperto na hindi naman ganoon kadalas mangyari ang ganitong karumal-dumal na pangyayari.  Kung ikaw ay isang lalakeng praying mantis, para kang naglalaro ng russian roulette kapag nakatalik mo ang isang babaeng praying mantis.  At least kung matuluyan ka mang mamatay ay nakarating ka naman sa langit.  Haha.

Steak

Minsan ay may nag-aya sa aking kumain ng steak.  Biglang namutla at nanginig ang bulsa ko nang marinig ang salitang steak.  Paano ba naman, halos libo na ang presyo ng isang malaki at masarap na steak.  Grabe naman kung makaaya ang kaibigan ko.

Natawa siyang bigla nang magsabi ako na sobrang mahal ang pagkaing gusto niya.  Less than 200 pesos lang daw at may kasamang kanin at drinks na.  Para akong nabutan ng isang malaking tinik sa bulsa.  Haha.  Ayun, takbo agad kami sa resto kung saan sila kumakain ng steak.

Ang liit lang ng puwesto ng resto sa may gawing Kamuning area.  Snackaroo ang pangalan ng resto.  Maraming mesa din ang meron dito at open area ang kainan na nasa tabi lang ng kalye.  Kung hindi oras ng kainan ay masasabi mong kakaunti lang ang kumakain doon.  Pero minsan ay nasumpungan namin na hapunan na at ayun, pila balde ang mga gustong kumain.  Paano ba naman ay amoy palang ng nilulutong steak sa uling sa tulo-laway ka na agad.  Amoy palang ng steak ay ginugutom ka na.  Kaya't nagiging bisyo na namin ang dumalaw dito basta may pera at pag na miss na namin ang steak.  Tsalap.  Grabe!

Three Kings

Ang Pilipinas ang siyang may pinakamahabang celebration ng Christmas.  Nagsisimula na agad ang preparasyon pagtuntong pa lang ng unang araw ng September hanggang sa January 6 kung saan ang pagdalaw ng Three Kings ang siya namang highlight ng selebrasyon.  Pero ano nga ba ang katotohanan sa likod ng personalidad ng Three Kings na ito.

Kahit saang pahina ng bibliya ang iyong bubuklatin ay wala kang mababasa na Three Kings kundi Wise Men.  Ang mga Wise Men na ito ay may dalang mga regalo na gold, frankincense, at myrrh.  Dahil daw sa mga regalong dala nila kaya nagkaroon ng ideya ang mga sinaunang scholars na mayroong tatlong haring mago ang siyang dumalaw sa pagsilang ni Kristo.  Pero hindi ba pwedeng madaming mga Wise Men ang dumalaw at pare-pareho ang mga dala nilang regalo?

Meron pang isang mali sa nakaugalian selebrasyon ng Three Kings.  Ayon sa bibliya ay dumalaw ang mga Wise Men na ito sa bahay at hindi sa sabsabsan kung saan isinilang ang Tagapagligtas ng sanlibutan.  Pero bakit ang mga inoobserve sa simbahan maging sa mga nativity scenes ay naroon ang Tatlong Hari kung saan kapapanganak pa lang ni Kristo?  Hindi ba ito ay isang malaking tahasang kasinungalingan?

Kung ang magiging argumento ay ang mga nalimbag na publications/writings/aklat ng mga scholars tungkol sa pagkakilanlan ng mga haring ito, pwede bang sabihin natin na hindi sapat ang nasusulat sa Bibliya para maging tamang gabay sa ating paniniwala at kaligtasan?  Kung magkakaroon ng iba pang interpretasyon tungkol sa mga nasusulat sa bibliya at magbibigay ito ng kakaibang kahulugan gaya ng Wise Men na nagiging Three Kings, hindi ba misleading na ito at ito ay isang malaking kasalanan?  Kung magkagayon, parang lumalabas tuloy na hindi credible at hindi sapat ang mga nakasulat doon na gawa ng mga apostoles ni Kristo at kailangan pa ng ibang mga scholars para bigyan ng kakaibang kahulugan ang mga nakasulat sa Banal na Aklat.  Kung tama at accurate ang aking recollection, di ba nga at merong nasusulat sa Bibliya na kung sino man ang siyang magbabago ng mga nakasulat doon ay magkakamit ng kasalanang walang kapatawaran?  Bakit nga ba patuloy itong ipinagsawalang bahala ng mga mismong mga pari ng simbahan?  Nagtatanong lang po.

Persian Cat

Noong nagsisimulang maging uso ang internet sa Pinas ay kakaiba ang kahulugan ng salitang "Persian Kitty" kapag nababanggit sa mga umpukan.  Haha.  Hindi ko alam kung meron pang mga site na katulad nito ang pangalan.

Alam naman natin na hindi likas sa mga pusa ang pagiging malambing at maamo.  Malapit lang din sila sa kanilang mga amo o di kaya'y ito ay bibigyan mo ng pagkain.  Kadalasan ay snob ang mga ito.

Medyo nakakagulat ang laki ng pusa ng kaibigan ko.  Dahil nga ay may lahi kung tawagin, di hamak na mas malaki at mas mabigat ito kesa sa mga ordinaryong native na pusa.  Buong pagmamalaki ng kaibigan ko na tumatabi daw ito sa kanya sa tuwing matutulog pag gabi.  Hindi kasi pangkaraniwang gawi ng mga pusa ang tumabi at maglambing.  Mas gusto nilang sila ang nilalambing.

Ang isa pang bagay na ikinatutuwa ng kaibigan ko ay napagkikitaan niya ang pusang ito.  Simula nang kumuha siya ng isa pang babaeng Persian cat ay ilang beses na daw nanganak ang partner nito at mabilis niyang naibebenta ang mga kuting nito.  Nakakatuwa ngang tingnan ang mga anak nito dahil iba-iba ang kulay nila at mayroon ding naiiba ang mga mata. Iyon nga lang at masyadong istrikto ang nanay.  Sa tuwing kukuhain ko ang isang anak nito ay lumalapit at seryosong nakatingin sa akin na parang bang may halong pagbabanta.  Hindi tuloy ako makadiskarte para madekwat ang isang anak niya. Hehe.

Kitkat

Minsan, napadpad ako sa Greenhills.  Magkalayo po ang Greenhills at ang Chocolate hills.  Hehe.  Anyway, kung nagagawi kayo doon sa Greenhills kung saan may mga puwesto doon ng tinatawag nilang mga class A kuno na mga sapatos at mga bags, may lower area doon sa ground floor kung saan samu't-saring mga paninda ang meron doon.  At doon ko nakita ang isang cart kung saan ay nagtitinda sila ng mga produkto ng kitkat.

Unang kita ko pa lang ay na-excite na ko nang makita ko ang iba't-ibang flavors ng kitkat.  Imported from Japan daw ang mga iyon at kung hindi ako nagkakamali ay mayroong 40+ na flavors ang meron sila sa kasalukuyan.  Dito sa Pinas ay iilang kitkat flavors lang ang meron pero sa Japan ay sangkatutak.  Bigla tuloy akong naglaway at parang gusto kong tikman lahat.  Iyon nga lang at biglang nagsikip ang lalamunan ko at bigla akong napaatras.  Putik na iyan, ang isang piraso o stick ng kitkat ay 70 pesos ang presyo.  Ang isang box ay mahigit na 400 pesos ang presyo.  Naman!  Ginto ang presyo.  Kahit na parang asong ulol akong naglalaway ay hindi kinaya ng powers at bulsa ko ang presyo ng mga ito.  Haha.  Kakain na lang ako sa resto at sulit pa ang pera ko.

Sim Card Vendor

Kung magagawi ka sa bandang Quiapo, makikita mo ang mga kagaya niya na nagtitinda ng mga sim cards sa underpass ng Quiapo.  Bawat entrance at exit points ng underpass ay may mga nakapuwestong mga vendors at lahat sila ay magkakilala.  Malamang ay iisa lang ang kanilang dealer/supplier.

Mas mura ang kanilang benta ng mga sim cards kesa sa mga regular na tindahan.  Ang sabi ay kumikita sila sa pamamagitan ng porsiyento o pagpatong sa bawat maibenta nilang sim card.  Pwede pa ngang makipagtawaran sa kanila lalo na kapag marami kang bibilhin, siguro mga sampu.  Hehe.  At kapag hindi mo tipo ang number ng sim card ay aalukin ka nila ng special numbered sim card.  Noong una ay nagtanong pa ako kung bakit naging special ang tawag nila sa sim card na iyon.  Iyon pala ay itinatabi nila ang magandang kumbinasyon ng mga numero sa isang sim card.  Halimbawa ay tatlo o apat na magkakaparehong digit na magkakasunod.  Pinakamababa na ata na turing nila sa tatlong digit na magkakasunod ay 70 pesos at ang pinakamahal ay umaabot pa ng 150 pesos.  Depende pa iyon sa kumporme.  Hehe.

Hindi ko maalala kung nakailang bili na ako ng sim card at laging may tawaran portion.  Siyempre kung makakatawad ka kahit 5 o 10 pesos man lang ay malaking bagay na iyon.  Pero hindi ko alam kung may sindikato sa likod ng bentahan na ito ng sim card.  Paano kasi ang nabili kong sim card sa kanila ay madalas akong napapadalhan ng mga scam text messages na kesyo nanalo ako ng ganitong halaga mula sa isang raffle draw.  Haha.  Sana totoo nga ito.  Hinayupak na mga taong iyon at walang magawa sa buhay.  Ang siste ay pinagtitripan ko din sila kapag naka-unli ako.  Kinukulit ko din ang nagpadala ng text message na iyon hanggang sa maburaot sa akin.  Hehe.  

Tarantula

Mayroon akong kaibigan na mahilig mag-alaga ng mga hayop at mga insekto.  Paano kasi ay pinagkakikitaan niya ang mga ito.  Sobrang bilis nga ng turnover ng kanyang mga alaga at mabilis niyang naibebenta ang mga ito.

Nang huling bumisita ako sa kanilang bahay ay ipinakita niya sa akin ang alaga niyang tarantula.  Nyay.  Sobrang laki ng gagambang ito.  Sabi niya ay napaamo na niya ito dahil madalas niyang hawakan ito at paglaruan sa kanyang palad.  Noong una daw ay madalas na nakakaranas siya ng allergy dahil sa ginagawang pagpapalagas ng tarantula sa kanyang mga balahibo sa kanyang likuran.  Iyon daw ang gawain ng tarantula kapag nakakaramdam ng panganib.  Subalit sa paglipas ng panahon ay napaamo na daw niya ito at kalmado na ang tarantula sa tuwing ito ay kanyang hahawakan.  Gusto ko din sanang maranasan na mahawakan ito kaya lang ay hindi ako sigurado kung anong hapdi ang titiisin ko sakaling ma-allergy ako sa mga balahibo nito.

Sa bansang Thailand at mga karatig bansa nito, itinuturing na isang exotic food ang tarantula.  Napanood ko sa mga documentaries na kinakain sa kanila ang tarantula. Hindi ko lang alam kung ano ba talaga ang lasa nito.  Nangyari daw ang pagkahilig nila sa iba't ibang klaseng insekto nang makaranas sila ng tag-gutom dahil sa dulot ng giyera.  Dahil sa pangyayaring iyon ay napilitan silang kumain ng kahit na anong klaseng insekto para pamatid gutom.

Biniro ko ang kaibigan ko kung pwede naming iprito ang alaga niyang gagamba.  Aba, sinabihan ba naman niya akong "tarantula ka"!  Haha.

Happy New Year

Happy new year sa lahat kahit na ano pa ang ating mga masasaklap na pinagdadaanan.  Ang mahalaga ay buhay tayo pati na ang ating mga mahal sa buhay.  Ang sabi nga nila ay habang may buhay ay may pag-asa.  Kaya't marapat lang na pagpapahalagahan natin ang kung ano ang meron tayo sa kasalukuyan at kasama na doon ang ating pamilya at mga kaibigan.

Nawa'y ang bagong taon na ito ay maghahatid sa atin ng ibayong ginhawa at maging daan din ito para tayo'y makapagsimulang muli.  Harinawang magiging maganda ang takbo ng ating kabuhayan at magiging mas malapit at mapagmahal pa tayo sa ating mga mahal sa buhay.

Maligayang Bagong Taon sa ating lahat!